Τετάρτη 26 Φεβρουαρίου 2014

Μικρές ιστορίες από το Μουσείο της πόλης μας

Μικρές ιστορίες από το Μουσείο της πόλης μας
Αθανασάκειο Αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου Μαθήτριες: Κόκκαλη Κατερίνα, Κωνσταντίνου Γεωργία 


ΑΙΘΟΥΣΑ 5 του μουσείου 
Παρουσιάζονται σχεδιαστικές αναπαραστάσεις ταφών που πληροφορούν για την εξέλιξη των ταφικών μνημείων από τα προϊστορικά έως τα ελληνιστικά χρόνια (3η χιλιετία-3ος αιώνας π.Χ.). 

ΑΙΘΟΥΣΑ 6 του μουσείου 
Τάφοι μεταφερμένοι αυτούσιοι από το χώρο της ανασκαφής μαζί με το σκελετό του νεκρού και τα αφιερώματα γύρω του, δίνουν πληροφορίες για τα έθιμα ταφής. 
http://www.figurines.gr/εκθέσεις-στο-αρχαιολογικό-μουσείο 

Τάφοι στο αρχαιολογικό Μουσείο Βόλου 
 Ένα από τα πιο συγκινητικά εκθέματα του μουσείου: ο τάφος ενός 6χρονου κοριτσιού από τις Φερές, που οι χαροκαμένοι γονείς του έβαλαν μέσα στον τάφο του εκτός από τα κλασικά πήλινα και αλαβαστρινα αγγεία και τα παιχνίδια (μία πλαγγόνα -κουκλάκι από ελεφαντόδοντο), ένα δαχτυλίδι από ήλεκτρο (φυσικό κράμα χρυσού και ασημιού), 2 κοκκάλινα χτενάκια, 2 ζευγάρια δερμάτινα παπούτσια (εκτός από το ζευγάρι σανδάλια που φορούσε όταν την έθαψαν), δερμάτινο καπέλο και ένα καλαθάκι με φθινοπωρινά φρούτα και καρπούς (τα ρόδια, τα κάστανα, τα καρύδια και τα φουντούκια διατηρήθηκαν τέλεια). 
 Στον ίδιο τύμβο που βρέθηκε ο συγκεκριμένος τάφος, βρέθηκε και μια επιτύμβια στήλη που φέρει την επιγραφή ΤΑΝΔ ΕΠΕΘΕΚΕ ΠΑΤΕΡ ΜΝΑΜΕΟΝ ΣΤΑΛΑΝ ("Αυτή τη στήλη έστησε ο πατέρας ως μνημείο"), και πιθανόν να είναι η στήλη του τάφου του παιδιού αυτού. Πριν λίγο καιρό τα ευρήματα απομακρύνθηκαν από τον τάφο και πήγαν για περαιτέρω συντήρηση (κυρίως τα ρούχα και τα παπούτσια) ενώ το κρανίο της μικρής έχει μεταφερθεί στην Αθήνα ωστε να ανασυσταθεί το πρόσωπό της, όπως έγινε και στην περίπτωση της Μύρτιδας... 

H στήλη της Ηδίστης, με την μοναδική γραπτή διακόσμησή της, και ενώ το επεξηγηματικό κείμενο περιγράφει την κατάσταση: Η Ηδίστη δεν επιβίωσε της γέννας, και θάφτηκε στον ίδιο τάφο μαζί με το θνησιγενές μωρό της. Ο άνδρας της και μια μαία, πιθανόν συγγενής, παρακολουθούν το δράμα περίλυποι, και εντελώς ανίκανοι να βοηθήσουν… Μερικά από τα κοσμήματα που βρέθηκαν στον θολωτό τάφο στο Καζανάκι…Ο τάφος είχε βρεθεί κατά τύχη, το 2004, όταν κατά τις εργασίες διάνοιξης του περιφερειακού της πόλης και της αποχετευτικής υποδομής του, ο εκσκαφέας «χτύπησε» την κορυφή του θόλου… 
Ο εργολάβος σταμάτησε αμέσως το μηχάνημα και ειδοποίησε τις αρχές, οι αρχαιολόγοι μπήκαν στον χώρο και βρήκαν υπολείμματα τελετουργικής ταφής 7 ατόμων, από την Μυκηναΐκή εποχή…
Βρέθηκαν επίσης διάφορα αγγεία, χρυσά κοσμήματα (η προέλευση ερευνήθηκε από εξειδικευμένους επιστήμονες του Λούβρου που αποφάνθηκαν οτι ο χρυσός προέρχεται από αλλουβιακές αποθέσεις ποταμών στην Γεωργία -μυθική Κολχίδα) και χάντρες από ημιπολύτιμους λίθους και υαλόμαζα, κλπ…Ανάμεσα στα κοσμήματα που βρέθηκαν, ανακαλύφθηκε και ένα μεγάλο χρυσό δαχτυλίδι, με μολύβδινη σφενδόνη τοποθετημένη σε χρυσό καστόνι με κοκκίδωση. 
http://artanis71.blogspot.gr/2012/06/blog-post.html 

Θολωτός τάφος "Λαμιόσπιτο" Διμηνίου 
Ο μικρότερος και αρχαιότερος από τους δύο σημαντικούς μυκηναϊκούς θολωτούς τάφους που έχουν βρεθεί στο Διμήνι είναι ο λεγόμενος ''Λαμιόσπιτο''. Βρίσκεται 300 μ. δυτικά του λόφου με τα ερείπια του νεολιθικού οικισμού, κτισμένος σε επικλινή βουνοπλαγιά. Με βάση την αρχιτεκτονική του μορφή χρονολογείται στο 14ο αι. π.Χ. (ΥΕ ΙΙΙΑ2 περίοδος).
Άποψη της εισόδου με το ανακουφιστικό τρίγωνο

 Η πρόσβαση στον τάφο γινόταν μέσω ενός ελαφρώς κατηφορικού δρόμου, με μήκος 14,50 μ. και πλάτος 3,30 μ. Οι παρειές του δρόμου συγκρατούνται από λιθόκτιστους αναλημματικούς τοίχους πλάτους 1 μ., που συγκλίνουν ελαφρώς προς το στόμιο του τάφου και στη συμβολή τους με τη θόλο φθάνουν τα 5,70 μ. σε ύψος. Το τέλος του δρόμου, μετά την ταφή φρασσόταν με λιθόκτιστο τοίχο, πλάτους 2,00 μ. Η είσοδος στη θόλο γινόταν μέσω του στομίου (ύψους 3 μ., μήκους 2,20 μ. και πλάτους 1,90 μ.), που στενεύει εσωτερικά και καλύπτεται με τέσσερις μεγάλες πλάκες, που αποτελούν το υπέρθυρό του, επάνω από το οποίο υπήρχε το ανακουφιστικό τρίγωνο. Η θόλος, με διάμετρο 8,20 μ. και ύψος 8,10 μ., έχει κατασκευασθεί με το εκφορικό σύστημα, πιθανώς με τη χρήση ξυλοτύπων, τα ίχνη των οποίων δεν είναι ορατά. Είναι κτισμένη με μικρές ακανόνιστες ασβεστολιθικές πέτρες χωρίς συνδετικό υλικό, οι οποίες στη βάση της είναι ιδιαίτερα ενισχυμένες. Το δάπεδο έχει διαμορφωθεί με ισοπέδωση του ασβεστολιθικού βράχου. Το άνω τμήμα της θόλου έφρασσε μεγάλη στρογγυλή πλάκα, «το κλειδί?, που είχε καταρρεύσει παλαιότερα στο δάπεδο και το οποίο πρόσφατα τοποθετήθηκε ξανά στη θέση του. Αν και ο τάφος βρέθηκε συλημένος, απέδωσε λίγα αλλά σπουδαία ευρήματα, κυρίως γυάλινα κοσμήματα, ελεφάντινα αντικείμενα και χάλκινα όπλα, τα οποία μεταφέρθηκαν και εκτίθενται σήμερα στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο. Σύμφωνα με τους πρώτους ανασκαφείς του μνημείου, P. Wolter και H. Lolling, αμέσως δεξιά της εισόδου, στο εσωτερικό της θόλου, υπήρχε χαμηλό θρανίο, ύψους 0,55 μ. και πλάτους 0,50 μ. που περιέτρεχε τον τοίχο της θόλου και ήταν κτισμένο από πέντε σειρές ωμών πλίνθων. Το θρανίο αυτό δε σώζεται σήμερα ούτε υπάρχει σχέδιό του. Ο Χρ. Τσούντας θεωρούσε ότι η κατασκευή αυτή αποτελούσε χώρο εναπόθεσης του νεκρού και των κτερισμάτων. Κάτω από το θρανίο, κατά τον πρόσφατο καθαρισμό του δαπέδου, βρέθηκε ένα διπλό λάξευμα βάθους 0,60 μ. με διαμορφωμένο αναβαθμό, όπου είχαν ταφεί τέσσερα σκυλιά. 
Στη ρωμαϊκή εποχή, στην κορυφή του τύμβου και σε επαφή με τη λιθοδομή της θόλου κατασκευάσθηκε μία ασβεστοκάμινος για τις ανάγκες του ρωμαϊκού αγωγού ύδρευσης, που μετέφερε νερό στην αρχαία Δημητριάδα. Η ασβεστοκάμινος αποκαλύφθηκε κατά τις πρόσφατες εργασίες στερέωσης της θόλου και επικαλύφθηκε με χώμα, αφού πρώτα έγιναν εργασίες στεγάνωσης. Είναι πιθανόν να ευθύνεται αυτή για τις φθορές του τάφου με τη διέλευση ομβρίων υδάτων στο χώρο της θόλου. 
Το μνημείο ερευνήθηκε αρχικά το 1886 με πρωτοβουλία του τότε νομάρχη Μαγνησίας Ι. Κονδάκη και του γυμνασιάρχη Ε. Κούση, και με τη συνεργασία των αρχαιολόγων Π. Καββαδία, P. Wolter και H. Lolling. Για την ανάδειξή του έχουν γίνει κατά καιρούς διάφορες εργασίες στερέωσης και αναστήλωσης. 
Συντάκτης Δρ. Β. Αδρύμη – Σισμάνη, αρχαιολόγος 

Ανασκαφές στο Δίμηνι, 1901

Στην εικόνα διακρίνεται ο θολωτός τάφος και εργάτης από την πρώτη συστηματική ανασκαφή του Βαλέριου Στάη στο Δίμηνι το 1901.- Αρχαιολογική Υπηρεσία 

Θολωτός τάφος "Τούμπα" Διμηνίου 
 Ο επιβλητικός θολωτός τάφος, που είναι γνωστός και ως «Τούμπα», βρίσκεται στο Διμήνι, στις δυτικές παρυφές του λόφου με τα νεολιθικά ερείπια. Μαζί με το δεύτερο, μικρότερο θολωτό τάφο, που φέρει την ονομασία «Λαμιόσπιτο», αποτελούν σπουδαία μνημεία στην περιοχή, και αποδίδονται χωρίς καμμία αμφιβολία στους άνακτες του μυκηναϊκού οικισμού του Διμηνίου. Σύμφωνα με την αρχιτεκτονική του μορφή, αλλά και με βάση τα ελάχιστα δείγματα κεραμικής που βρέθηκαν κατά τον καθαρισμό του δρόμου του, ο τάφος «Τούμπα» χρονολογείται λίγο αργότερα από τον τάφο «Λαμιόσπιτο», στο 13ο αι. π.Χ. (ΥΕ ΙΙΙΒ περίοδος). 
Άποψη της εισόδου με το ανακουφιστικό τρίγωνο 

Το μνημείο είναι μεγάλο σε διαστάσεις και αποτελείται από το μακρύ δρόμο, το στόμιο και τη θόλο. Ο δρόμος έχει μήκος 16,5 μ. και πλάτος 2,30 μ. και οι παρειές του συγκρατούνται από λιθόκτιστους αναλημματικούς τοίχους, που συγκλίνουν ελαφρώς προς το στόμιο. Στη συμβολή τους με τη θόλο έχουν ύψος 4 μ. και σώζονται σε άριστη κατάσταση. Στο τέλος του δρόμου σώζεται ο τοίχος φραγής του τάφου. Η είσοδος στη θόλο του τάφου γινόταν μέσω ενός στομίου με μήκος 3,25 μ., ύψος 3,15 μ. και πλάτος 1,60 μ., το οποίο καλύπτεται από τρεις μεγάλες λαξευμένες πέτρες πάχους 0,45 μ., που αποτελούν το υπέρθυρό του. Η τελευταία προς τη θόλο πέτρα είναι λαξευμένη στην εσωτερική όψη ώστε να ακολουθεί την καμπύλη της θόλου. Πάνω από το υπέρθυρο διαμορφώνεται το ανακουφιστικό τρίγωνο. Η είσοδος του στομίου είναι κτισμένη από μεγάλους λαξευμένους λίθους, που δημιουργούν υποδοχές για θύρα, πιθανότατα ξύλινη. Η θόλος έχει καταρρεύσει στο ανώτερο τμήμα. Το σωζόμενο ύψος της είναι 3,80 μ. και η διάμετρός της 8,30 μ. Έχει κατασκευασθεί με το εκφορικό σύστημα, από μικρές ασβεστολιθικές πέτρες χωρίς συνδετικό υλικό, ενώ στη βάση της έχουν χρησιμοποιηθεί μεγάλες πέτρες, λαξευμένοι κυβόλιθοι, θεμελιωμένοι πάνω στον ασβεστολιθικό βράχο, που έχει ισοπεδωθεί για να αποτελέσει το δάπεδο του ταφικού θαλάμου. Στη βόρεια πλευρά της θόλου υπάρχει ορθογώνιο κτίσμα (μήκος 3,62 μ., πλάτος 1,40 μ. και σωζόμενο ύψος 1,08 μ.). Σύμφωνα με τις παρατηρήσεις του ανασκαφέα, Β. Στάη, το κτίσμα σκεπαζόταν με λίθινες πλάκες που στηρίζονταν στους πλαϊνούς τοίχους και σε μία ξύλινη δοκό, που πατούσε στο μέσο των στενών πλευρών του. Πρόκειται για κτιστή λάρνακα, που χρησιμοποιήθηκε για την τοποθέτηση της νεκρικής κλίνης. Ο τάφος βρέθηκε συλημένος, ωστόσο μερικά σπουδαία ευρήματα, κυρίως μικρά χρυσά και γυάλινα κοσμήματα, διέφυγαν της προσοχής των αρχαιοκαπήλων και σήμερα εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο στην Αθήνα. 
Ο θολωτός τάφος «Τούμπα» ανασκάφηκε το 1892 από το Β. Στάη. Οι εργασίες για την ανάδειξη του μνημείου (δενδροφύτευση, διάδρομοι πρόσβασης, ενημερωτικές πινακίδες) εντάσσονται στις εργασίες ανάδειξης, που αφορούν ολόκληρο τον αρχαιολογικό χώρο του Διμηνίου. 
 Συντάκτης Δρ Β. Αδρύμη - Σισμάνη, αρχαιολόγος 

Χρυσά ευρήματα στη Χλόη
(Άρθρο στην εφημερίδα Ταχυδρόμος [10/4/2011])
Πολύ σημαντικά ευρήματα, όπως χρυσά κοσμήματα, σιδερένια όπλα, αγγεία και διάφορα ακόμη πολύτιμα αντικείμενα, τα οποία βλέπουν για πρώτη φορά το φως της δημοσιότητας μέσω του «Τ», περιείχαν οι θολωτοί τάφοι που αποκαλύφθηκαν στην περιοχή της Χλόης Βελεστίνου και συγκαταλέγονται μεταξύ των αρχαίων μνημείων της περιοχής μας, που θα αναδειχθούν στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ. Τα αρχαιολογικά δεδομένα που προκύπτουν από τα συγκεκριμένα μνημεία, σκιαγραφούν με έντονες πινελιές μια σειρά πολύ σημαντικών ευρημάτων, τα οποία δίνουν πληροφορίες για τα ταφικά έθιμα αλλά και την γενικότερη πρακτική που επικρατούσε στον 10ο, 9ο και 8ο αιώνα π.Χ. Τα πλούσια κτερίσματα που έχουν ανακαλυφθεί, αρκετά από τα οποία κοσμούν ήδη τις προθήκες του Αρχαιολογικού Μουσείου Βόλου, προσελκύουν το ενδιαφέρον των επισκεπτών. 
Οι θολωτοί τάφοι που ανακαλύφθηκαν στην Χλόη Βελεστίνου, ανήκουν σε νεκροταφείο των πρωτογεωμετρικών-γεωμετρικών χρόνων (10ος, 9ος, 8ος αιώνας π. Χ.) που αποτελεί προέκταση του εκτεταμένου ΒΔ νεκροταφείου της αρχαίας πόλης των Φερών, το οποίο αναπτυσσόταν δίπλα στην αρχαία οδό Φερών – Λαρίσης, ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι σώζονται σε πολύ καλή κατάσταση. Στους τάφους έχουν εντοπιστεί πολλαπλές ταφές και τα ευρήματα που έχουν αποκαλυφθεί είναι, κατά συνέπεια, πολυάριθμα και πολύ σημαντικά. Τα πλούσια κτερίσματα περιλαμβάνουν, αναλυτικά, εντυπωσιακά κοσμήματα, όπως περιδέραια, χρυσούς και χάλκινους σφηκωτήρες, οι οποίοι έχουν την μορφή ελασμάτων και χρησιμοποιούνταν για να συγκρατούν τις μπούκλες των μαλλιών, καρφίτσες, περόνες, επίσης μορφή καρφίτσας, περίτεχνες πόρπες από ζώνες χάλκινες και σιδερένιες, ημιπολύτιμες πέτρες, καθώς κι ένα εκπληκτικό περιδέραιο από υαλόμαζα, το οποίο είναι εξαιρετικής αισθητικής. 
Η προϊσταμένη της ΙΓ΄ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων κ. Αργυρούλα Δουλγέρη - Ιντζεσίλογλου αναφέρει ότι «τα ευρήματα είναι ιδιαίτερα σημαντικά και μάλιστα ορισμένα είναι σπάνια, όπως οι χάλκινες φιάλες, που χρησίμευαν ως αγγεία πόσης». Σε ό,τι αφορά στους θολωτούς τάφους «ανήκαν πιθανότατα σε εύπορες οικογένειες και χρησιμοποιήθηκαν στην διάρκεια πολλών γενεών. Γι’ αυτό τον λόγο, άλλωστε, είναι ενταφιασμένοι πολλοί νεκροί» επισημαίνει η κ. Ιντζεσίλογλου. Πολυάριθμα είναι, εξάλλου, και τα αγγεία που συνόδευαν τους νεκρούς «τα οποία είναι πήλινα, φέρουν την χαρακτηριστική διακόσμηση της Γεωμετρικής Εποχής και έχουν πολύ μεγάλη ποικιλία από άποψη σχημάτων αλλά και διακοσμητικών μοτίβων» υπογραμμίζει η προϊσταμένη της ΙΓ΄ ΕΠΚΑ, προσθέτοντας ότι «σε κάθε τάφο υπολογίζεται ότι υπήρχαν τριάντα περίπου αγγεία». Επίσης βρέθηκαν σιδερένια ξίφη και μάλιστα σώζονται διακοσμητικές λαβές από αλάβαστρο, μαχαιρίδια και εγχειρίδια, ενώ εντύπωση προκαλούν οι τριχολαβίδες, τσιμπιδάκια σιδερένια και χάλκινα, τα οποία χρησιμοποιούνταν για καλλωπισμό και αποτελούν σπάνιο εύρημα. 

Σημαντικά μνημεία 
Ενδιαφέρον παρουσιάζει, παράλληλα, η μορφολογία των τάφων, η κάτοψη των οποίων είναι κυκλική, οι διαστάσεις τους σεβαστές, καθώς η διάμετρός τους κυμαίνεται μεταξύ 2 μ. και 4 μ., ενώ το σωζόμενο ύψος τους κυμαίνεται μεταξύ 1,50 μ. και 1,80 μ. H θόλος τους είναι κτισμένη με ακατέργαστους λίθους, ενώ σε έναν από τους τάφους κατέληγε σε μικρή οπή, η οποία προφανώς καλύπτονταν με μια μεγάλη λίθινη πλάκα που βρέθηκε ελαφρά μετατοπισμένη παραπλεύρως. H είσοδος των τάφων βρίσκεται στη δυτική ή νοτιοδυτική πλευρά τους, όπου σχηματίζεται μικρός «δρόμος» (διάδρομος) από ζεύγη λίθινων πλακών όρθια τοποθετημένων, που στεγάζεται με όμοιες πλάκες. Tο άνοιγμα της εισόδου των τάφων μετά από την ταφή σφραγιζόταν με λιθόκτιστα πρόχειρα τοιχάρια, λίθινες πλάκες και λιθοσωρούς. 
Oι θολωτοί τάφοι της Χλόης περιείχαν πολλαπλούς ενταφιασμούς νεκρών, οι σκελετοί των οποίων σε λίγες περιπτώσεις διατηρήθηκαν στη θέση τους, σε ύπτια θέση. Συνήθως τα οστά ήταν πολύ διαταραγμένα, είτε διασκορπισμένα σε όλο το θάλαμο του τάφου, είτε συσσωρευμένα σε ένα σημείο, πιθανότατα μετακινημένα από το νερό που εισχωρούσε στο εσωτερικό του. Yπήρχαν επίσης περιπτώσεις σκόπιμου παραμερισμού οστών παλαιότερων ταφών ώστε να δημιουργείται χώρος για νέες ταφές. Η μορφολογία των τάφων και τα πλούσια κτερίσματα, μαρτυρούν την υψηλή κοινωνική θέση των νεκρών, οι οποίοι ανήκαν στην άρχουσα τάξη. Οι θολωτοί τάφοι εντάσσονται εντός του κηρυγμένου και οριοθετημένου Αρχαιολογικού Χώρου «Ρεματιά ή Καρακάξες» και βρίσκονται στην ευρύτερη περιοχή του μείζονος σημασίας Αρχαιολογικού Χώρου Φερών - Βελεστίνου. 
Πρόκειται για πολύ σημαντικό σύνολο μνημείων που διατηρούνται σε άριστη κατάσταση και συνδέονται με μια ιδιαίτερα σημαντική αρχαία πόλη της Θεσσαλίας, την αρχαία πόλη των Φερών, στη θέση της ιστορικής πόλης του Βελεστίνου, όπου τα τελευταία χρόνια υλοποιείται το Πρόγραμμα δημιουργίας του Αρχαιολογικού - Ιστορικού Πάρκου Φερών - Βελεστίνου και λήφθηκε από την αρχή μέριμνα προστασίας των τάφων με στόχο την ανάδειξή τους. Συγκεκριμένα απαλλοτριώθηκε ο αγρός, όπου βρίσκονται δύο θολωτοί τάφοι, και διατηρήθηκαν οι πέντε από τους έξι θολωτούς τάφους που αποκαλύφθηκαν στο πλαίσιο του Έργου της Ε. Ο. ΠΑΘΕ και εμπίπτουν σε δημόσιο χώρο, στη ζώνη απαλλοτρίωσης. 

Πρόγραμμα ανάδειξης 
Οι τρεις τάφοι προστατεύονται μέσα σε τσιμεντένια κελύφη κάτω από το επίχωμα των πρανών της Εθνικής Οδού (ο ένας από αυτούς αναδείχθηκε μεμονωμένα στο πλαίσιο του Γ΄ ΚΠΣ, ΠΕΠ Θεσσαλίας), ενώ οι υπόλοιποι τέσσερις προστατεύονται πρόχειρα με στέγαστρα από ξύλα και λαμαρίνες. Οι έξι θολωτοί τάφοι θα αναδειχθούν στο πλαίσιο του ΕΣΠΑ 2007-2013 (Ε. Π. Θεσσαλίας-Στερεάς Ελλάδος-Ηπείρου) και οι εργασίες στο πεδίο αναμένεται να ξεκινήσουν σύντομα. Για την ανάδειξη θα εφαρμοστεί η εγκεκριμένη από το ΚΑΣ και με Υπουργική Απόφαση μελέτη ενοποίησης των μνημείων και συνολικής ανάδειξής τους μέσα στον περιβάλλοντα χώρο τους, που είναι μια αγροτική περιοχή από όπου διέρχεται μέρος της Εθνικής Οδού ΠΑΘΕ. 
Η μελέτη προβλέπει τη μόνιμη, ασφαλή και καλαίσθητη στέγαση και προστασία των θολωτών τάφων, αλλά και την οργάνωση του χώρου με διαδρομές που θα οδηγούν σε όλα τα μνημεία, καθώς και σε σημεία πληροφόρησης και ανάπαυσης των επισκεπτών. Ο τόπος προσφέρεται για την συγκεκριμένη παρέμβαση, καθώς υπάρχει άμεση πρόσβαση στα μνημεία από την επαρχιακή οδό και παράπλευρες οδούς της Εθνικής, ενώ υπάρχει οδική σύνδεση με τα υπόλοιπα σημεία επίσκεψης του ευρύτερου Πάρκου και τέλος υπάρχει αρκετός ελεύθερος χώρος για στάθμευση οχημάτων και άνετη κυκλοφορία μεγάλων ομάδων επισκεπτών. Οι επτά θολωτοί τάφοι αποτελούν ένα μνημειακό σύνολο εξαιρετικά σημαντικό από αρχαιολογική και ιστορική άποψη για την περιοχή των αρχαίων Φερών, αλλά και για ολόκληρη τη Θεσσαλία και το συγκεκριμένο μνημειακό σύνολο θα ενταχθεί στο Αρχαιολογικό - Ιστορικό Πάρκο Φερών - Βελεστίνου, προς όφελος των μεταγενέστερων.
ΠΗΓΗ:taxydromos.gr